24.Cause if there's whole world is watching I'll still dance with you...

CAROLINE

Biała dama pojawia się w naszym domu z wcześniejszym uprzedzeniem, co jest wręcz NIE WIA RY GO DNE. Ale jestem zmuszona nabąknąć, iż Margaret od pewnego czasu jest potulna jak baranek. I po części wydaję mi się, że jest to zasługa Oliver’a, który przywołał ją do pionu. Średnio chcę mi się wierzyć, że w końcu w jej głowę uderzył meteoryt, a ona jakimś cudem odzyskała trzeźwy rozum. 

A co najśmieszniejsze, nawet nie skomentowała tego, iż prawie od razu po „zerwaniu” z Harry’m, byłam już widziana publicznie z Paul’em. Nie czepia się również Zoe, która możliwe będzie jej przyszłą synową. HA HA. Śmiechłam. 

-Witajcie moje drogie… - słyszymy jej głos, ale już nie aż tak oficjalny jak zawsze. To znaczy, wciąż jest sztywna i lekko opierzała. Jakby nie mogła być luźną laską i z jointem w buzi wejść i powiedzieć: SIEMA LASKI! Chociaż nie, chyba dobrze, że jest tak, a nie inaczej. Nie potrzebna nam druga Fat Pat.

-Dzień dobry Margaret - mówię jako ta najstarsza i najbardziej poważna.

-Mam dla was nowinę!

-Czy to ma coś wspólnego z dzisiejszym występem? - odzywa się ożywiona Ami. - Bo napisałam świetną piosenkę i dosłownie muszę ją dzisiaj zaśpiewać… - tak, ma rację. Jej piosenka jest naprawdę świetna, a ja gdy będę słuchać ją po raz milionowy za kilka godzin, wciąż będę mieć ciarki.

-Nie, Americo. Chodzi o kampanię, o której niedawno rozmawiałyście. 

-Będziemy mieć swoją markę!? - Vick jest niebywale podekscytowana, a my razem z nią.

-Tak! Dokładnie tak jak chciałyście. Perfumy, szminki do ust, bielizna i stroje kąpielowe.

-ZAJEBIŚCIE!!!!!! - krzyczę na cały dom, a dziewczyny mi wtórują. I tak zbieramy się w kółko i skaczemy jak piłeczki pingpongowe. Jeszcze chwila, a poprosiłybyśmy Margaret do naszego team’u, ale wydaję mi się, że nie ma ochoty na tego typu ekscesy. 

-Rada życzy sobie, abyście to wy były twarzami owej marki i pojawiły się na reklamujących bilbordach. - mówi dalej Margaret.

-O cholera, super! - krzyczy Zoe.

-Tak! Wolę nas niż jakieś aniołki Victoria’s Secret reklamujące nasze produkty - komentuje Ami, a jej wzmianka o modelkach Victoria’s Secret nikogo nie widzi. Chyba ma z nimi na pieńku. A przynajmniej jedną z nich.

-Dlatego postanowiliśmy, że każdej z was przydzielimy rolę. - kontynuuje Margi. Ha! Margi. Czemu wcześniej tego nie wymyśliłam? - Zoe zaprezentuje stroje kąpielowe, Victoria perfumy, Caroline szminki, a America bieliznę.

-Co!? - widzę szok Ami. - Ja bieliznę? Nie wiem czy to najlepszy pomysł.

-A, nie pierdol… - odzywa się Vick. - To świetny pomysł!

-Tak Americo, ale jest jeden warunek. 

-Muszę zamienić się w aniołka Victoria’s Secret? - odpowiada bojaźliwie, a ja stwierdzam, że naprawdę kompletnie jej odbiło.

-Niestety, ale coraz częściej w internecie pojawiają się spekulacje o tym, jak diametralnie schudłaś. Ludzie podejrzewają, że możesz mieć problemy z wagą, a co gorsza, grozi ci anoreksja. 

-Co????? - pyta znowu, a my również stoimy lekko zszokowane ową opinią. To prawda, America faktycznie ostatnio dość schudła i mało je, ale nie zauważyłyśmy aż tak poważnej zmiany, że miałoby to mieć jakieś negatywne skutki. Lecz powodem tego może być fakt, iż widzimy się codziennie, a wtedy człowiek najrzadziej widzi jakiekolwiek zmiany.  

-Wybacz, ale mówię to co sama słyszę.

-Przecież ważę tyle samo co Caroline! - zwraca uwagę Ami.

-Noooo, obawiam się, że ostatnio po moich podbojach, kiedy mój posiłek dnia składał się z samego piwa, chipsów, pierników i żelek misiów, to jednak przyjebałam na masie. I to konkretnie. - odzywam się zawstydzona, bo taka też prawda. Na miłość boską zawsze byłam szczupła, a ostatnio widzę odstający brzusio. Nie, to nie ciąża.

-No to ile ważysz? - pyta szatynka.

-Jakieś…. - udaję, że się zastanawiam, choć dobrze znam odpowiedź, bo stałam na tej zasranej wadze jeszcze dwie godziny temu. - Pięćdziesiąt osiem kilo.

-Co!? - krzyczy znów Ami. Mogłaby w końcu zmienić płytę. - Jeszcze nie dawno ważyłaś pięćdziesiąt cztery.

-Ja pierdole… - komentuje w między czasie Vicky, wywracając oczami. Chyba ma dość tej rozmowy.

-No mówiłam ci, że utytłałam się jak wieprzek. A ty ile ważysz?

-Eeeee… - mówi zakłopotana. I coś mi się wydaję, że ta liczba jest mniejsza niż by chciała. - No dobra, pięćdziesiąt trzy. Ale wszystko ze mną w porządku…

-Tyle, że jesteś ode mnie wyższa o cztery centymetry. - patrzę na nią z podniesionymi brwiami.

-O matko… - Carter wywraca oczami. - Zoe jest najwyższa i waży najmniej i jakoś nikt nie widzi problemu.

-Hej, ja zawsze byłam chuda. A wiecie, że jem za pięciorga - broni się brunetka. Ma rację. Chuda suczka.

-Czyli co? Mam sobie strzelić selfie z big mac’kiem i wstawić do internetów, żeby ludzie stwierdzili, że jednak jem? - dopytuje Ami, i w sumie przyznaje jej rację. Jej waga nie powinna leżeć w czyimkolwiek interesie.

-Wystarczy, że będziesz wyglądać zdrowo, Americo. - odzywa się Margi. - Chcemy twojego dobra. Dobra każdej z was. - i tak oto nastąpiła apokalipsa, dinozaury i mamuty ożyły, a menadżerka The Fame została duszpasterzem i zaczęła się troszczyć o swoje owce. YOU ONLY LIVE ONCE, BITCH.

Music on

Wychodzę na scenę jako jedna z początkowych wokalistów i wokalistek i słyszę pierwsze nuty mojej autorskiej piosenki Something to say. I śpiewam w niej o wszystkim. Głównie o tym całym gwiazdorskim gównie, który mnie otacza. Pokazuję w tej piosence siebie. Tak jak i pozostałą trójkę moich dziewczyn, bo o nich również myślałam, gdy pisałam ową piosenkę.

Pretty faces everywhere / Wszędzie piękne twarze

On magazines and in mid-air / W gazetach i w mojej przestrzeni

Maybe I don’t dye my hair / Może nie farbuję moich włosów

Or strip it down, that’s not who I am / Czy nie rozbieram się, bo to nie jestem ja

Fixation, manipulation / Obsesja, manipulacja

That’s not my motivation / To nie moja motywacja

Why give it all away? / Dlaczego odsłaniać wszystkie tajemnice?

I kiedy widzę teraz twarz Victorii, Americy i Zoe, które słyszą ten tekst po raz pierwszy, ogromny uśmiech pojawia się na ich twarzach. Znają siebie i znają mnie. Wiedzą, że to co śpiewam to czysta prawda, a my nie utkwiłyśmy w tym szambie na tyle, aby wstydzić się tego kim tak naprawdę jesteśmy.

What have I? What have I been through? / Co mam? Przez co przeszłam?

Have I laughed? Have I cried like you? / Śmiałam się? Czy płakałam jak ty?

Am I fake? Am I fake or True? / Jestem fałszem? Jestem fałszem czy prawdą?

Who’s to say now? / Kto teraz się odezwie?

Stop, don’t go / Stop, nie idź

Lead, don’t follow / Prowadź, nie podążaj

Here today and gone tomorrow / Dziś tutaj i jutro nieobecna

I’ve still got something to say / Miałam ciągle coś do powiedzenia

Nazywam się Caroline Turner i jestem dumna z tego kim jestem.

AMERICA

Staram się nie myśleć o wcześniejszej sytuacji, gdy po raz pierwszy w życiu usłyszałam, że cały świat może niebawem uznać mnie za anorektyczkę. MNIE. Dziewczynę, która zawsze uwielbiała sobie pojeść, a w dzieciństwie była nieco pulchniejsza od wszystkich suchych jak patyki dziewczynek. Gdy byłam starszą nastolatką, moja waga nieco się unormowała, ale wciąż nie miałam kaloryfera na brzuchu, moje biodra pozostawały nieco pełniejsze, a nie małych rozmiarów tyłek odstawał jak u kaczki. Zawsze mówiłam, że prędzej wyrucha mnie pawian, niż zachoruję na anoreksję. To było dla mnie wręcz niedorzeczne, bo ja po prostu KOCHAŁAM JEŚĆ, a moja przemiana materii nie była też na tyle szybka, aby w tempie natychmiastowym spalać zbędne kalorie.

Ale ostatnio dużo się zmieniło. Ogrom pracy, stres związany z niesamowitą prędkością naszego życia i sytuacja z Harry’m wpłynęły na mnie tak mocno, że po prostu zwyczajnie zapominałam o spożywaniu jakiegokolwiek posiłku. Ale nie widziałam, w tym większego problemu. Ale teraz faktycznie widzę. 

A najwyraźniej zobaczyłam to dzisiaj, kiedy przygotowywałam się na występ, a w lustrze toalety widziałam podkrążone oczy, pod którymi widniały szare cienie, wystające kości obojczykowe, zdecydowanie mniejszy biust, mniej wystający tyłek i ta cholerna dziura pomiędzy nogami, na której widok chciało mi się rzygać. 

Jestem niezdrowo chuda. I dopiero teraz to zrozumiałam.

Caroline jest już po swoim występie i śmiem twierdzić, że wyszedł jej czadowo. Zdecydowanie jak na razie zrobiła największe show, zważywszy iż pewnie większość z nas postawiła na spokojne ballady, a nie piosenkę w stylu rockowym. 

Spozieram w prawą stronę i widzę jak Harry wstaje ze swojego miejsca i podejrzewam, że zaraz nastąpi jego kolej. 

Denerwuję się bardziej niż przed swoim występem, a moje dłonie zaczynają się pocić. Po prostu boję się tego co usłyszę.

Co jeśli w jego piosence polecą słowa takie jak: „Nienawidzę cię”, „Nie chcę cię w moim życiu”, „Zdradziłaś mnie”, „Jesteś nic nie warta”?

Ale po chwili jednak otrząsam się, bo wiem, że Harry by tego nie zrobił. Nie, kiedy w zasięgu wzroku widzę też Sarę, która patrzy na niego z zadumą, uśmiechając się szeroko. Może cieszy się, bo zaśpiewa piosenkę na jej cześć? Taką, którą napisał tylko dla niej?

Cholera, zaraz stąd ucieknę.

Music on

Harry stoi już na scenie, kiwa głową do publiczności i ustawia sobie mikrofon. Jego piosenka jest zatytułowana Don’t let me go, a na dźwięk otwierających akordów piosenki, moje serce zaczyna bić szybciej.

Now you were standing there right in front of me / Teraz stoisz na przeciwko mnie

I hold on, it's getting harder to breath / Czekam, trudniej mi oddychać

All of a sudden these lights are blinding me / Nagle oślepiają mnie światła

I never noticed how bright they would be / Nigdy nie zauważyłem jak jasne mogą być

To wszystko zdaje mi się być cholernie prawdziwe. Zupełnie tak, jakby już tu wcześniej był. Jakby widział ten obraz w swojej głowie. Bo to właśnie ja znajduję się dokładnie na przeciwko sceny, jego oddech pozostaje nierównomierny, a złote światła, które padają z tyłu sali, odbijają się w jego zielonych oczach.

I'll keep my eyes wide open / Trzymam swoje oczy szeroko otwarte

I'll keep my arms wide open / Trzymam swoje ramiona szeroko otwarte

Podejrzewam, że jego głos przyprawia o ciarki każdą pojedynczą osobę, która mieści się w tej sali. Nawet nie zwracam uwagi, kiedy ja sama wstrzymuję oddech na dłuższą chwilę. Słyszę tylko szept Victorii po lewej stronie: „Oddychaj…”. I staram się jak mogę, aby nagle się tu nie rozpłakać, ale to wszystko wywiera na mnie tak silne emocje, że nie jestem w stanie trzeźwo myśleć. Mój rozum powoli się oddala, a ciało obumiera. 

I promise one day that I'll bring you back a star / Jednego dnia obiecałem, że sprowadzę ci gwiazdę

I caught one and it burned a hole in my hand oh / Złapałem jedną i wypaliła mi dziurę w ręce 

Seems like these days I watch you from afar / Wydaję się jakbym ostatnimi dniami oglądał cię z daleka

Just trying to make you understand / Starając się być zrozumiała

I'll keep my eyes wide open yeah / Trzymam moje oczy szeroko otwarte

Harry wyciska z tej piosenki wszystko co najlepsze. Każda nuta, każde przejście i każda pauza to całkowita perfekcja. Na scenie wygląda nieziemsko, a brzmi jeszcze lepiej. Ale najważniejszym atutem tego występu to emocje. Bo jeśli nie ma emocji, to występ jest nie ważny. Nie jest wtedy tak wzruszający i nie wywołuje dreszczy. Ale to wykonanie pobudza wszystkie, nawet najgłębiej zakotwiczone zmysły. A najbardziej moje. Bo po prostu nie mogę uwierzyć, jak bardzo żałuję tego, że nie jesteśmy teraz razem.

Wydaję się jakbym ostatnimi dniami oglądał cię z daleka. I teraz już wiem, że ta piosenka nie jest o Sarze. Ani o żadnej innej kobiecie w tej sali, jak i poza nią. Oprócz mnie. Bo ta piosenka jest właśnie o mnie…

Don't let me / Nie pozwól mi

Don't let me / Nie pozwól mi

Don't let me go / Nie pozwól mi odejść

'Cause I'm tired of feeling alone / Bo mam dość czucia się samotnym

Refren jest bezbłędny, a ja tak bardzo bym chciała, żeby te słowa były skierowane do mnie. Oddałabym dosłownie wszystko, bo z największą przyjemnością sprawiłabym, że jego samotność rozpłynęłaby się w zapomnienie. Tak jak i moja…

Don't let me go / Nie pozwól mi odejść

'Cause I'm tired of sleeping alone / Bo mam dość spania samotnie

Kończy, a jedna łza spływa po moim policzku. Bo uświadamiam sobie, że kocham go na zabój, ale bardziej mnie boli fakt, że to już i tak nikogo nie obchodzi…

Music on

Piętnaście minut później to ja jestem na jego miejscu. Stoję na scenie i niezauważalnie na niego zerkam. On również na mnie patrzy. To jasne jak słońce, że czuję się teraz, jakby stado motyli zawędrowało do mojego brzucha, bo śpiewam tylko i wyłącznie dla niego.

W tym momencie przenoszę się do tego spokojnego miejsca, mojej szczęśliwej małej bańki, gdzie nigdy nie dzieje się nic złego, a my możemy być razem i po prostu cieszyć się sobą, bez względu na okoliczności…

I just heard you found the one you've been looking / Dopiero co usłyszałem, że znalazłaś tego jedynego

You've been looking for / Którego szukałaś cały czas

I wish I woulda known that wasn't me / Chciałbym wiedzieć wcześniej, że to nie byłem ja

Cuz even after all this time / Bo nawet po tak długim czasie

I still wonder / Wciąż się zastanawiam

Why I can't move on / Dlaczego nie potrafię ruszyć dalej

Just the way you did so easily / Gdy tobie przyszło to tak łatwo

Don't wanna know / Nie chcę wiedzieć

Kinda dress you're wearin tonight / Jaką sukienkę masz dzisiaj na sobie

If he's holding on to ya so tight / Jeśli on obejmuje cię mocno

The way I did before / Jak ja robiłem to wcześniej

I overdosed / Przedawkowałem

Shoulda known your love was a game / Powinienem wiedzieć, że twoja miłość była grą

Now I can't get you out of my brain / Teraz nie potrafię wyrzucić cię z mojej głowy

Ohh it's such a shame / Och, jaka szkoda

That we don't talk anymore / Że nie rozmawiamy już wcale

We don't talk anymore / Nie rozmawiamy już wcale

We don't talk anymore, / Nie rozmawiamy już wcale

like we used to do / Tak, jak robiliśmy to wcześniej

We don't love anymore / Nie kochamy się już wcale

What was all of it for / Po co było to wszystko?

Ohh we don't talk anymore,  / Nie rozmawiamy już wcale

like we used to do… / Tak, jak robiliśmy to kiedyś

I just hope you're lying next to somebody / Mam nadzieję, że teraz leżysz obok kogoś

Who knows how to love you like me / Kto wie, jak cię kochać tak, jak ja

There must be a good reason that you're gone / Musi być jakiś dobry powód, dla którego odszedłeś

Every now and then I think you might want me to / Od czasu do czasu myślę, że chciałbyś 

Come show up at your door / Żebym pojawiła się w twoich drzwiach

But I'm just too afraid that I'll be wrong / Ale obawiam się, że byłabym w błędzie

I overdosed / Przedawkowałam

Shoulda known your love was a game / Powinnam wiedzieć, że twoja miłość była grą

Now I can't get you out of my brain / Teraz nie potrafię wyrzucić cię z mojej głowy

Ohh it's such a shame / Och, jaka szkoda

That we don't talk anymore / Że nie rozmawiamy już wcale

We don't talk anymore / Nie rozmawiamy już wcale

We don't talk anymore, / Nie rozmawiamy już wcale

like we used to do / Tak, jak robiliśmy to wcześniej

We don't love anymore / Nie kochamy się już wcale

What was all of it for / Po co było to wszystko?

We don't talk anymore,  / Nie rozmawiamy już wcale

like we used to do… / Tak, jak robiliśmy to kiedyś

We don't talk anymore / Nie rozmawiamy już wcale

No, we don't talk anymore… / Nie, nie rozmawiamy już wcale…

Kończę piosenkę i staram się domyślić, czy

ON wiedział, że pierwsza część piosenki była z perspektywy jego, a druga część z perspektywy mojej. 

Otwieram oczy i widzę pewną ostoję, wzruszenie i zdumienie na twarzy poszczególnych osób. Patrzę na Vicky i widzę, że uśmiecha się lekko, dodając mi otuchy. Patrzę na Caroline i widzę iskierki, pojawiające się w jej oczach ze wzruszenia. Patrzę na Zoe, jak głośno klaszcze i pokazuje kciuka w górę. Patrzę na Harry’ego, ale u niego nie widzę nic. 

Jedynie jego plecy. I to jak odchodzi…

VICTORIA

Czuję narastającą tremę i nie wiem jak mam ją

pokonać. Dziwne, przeszywające uczucie w żołądku skręca go i wykręca, a ja mam ochotę zwymiotować całe fit śniadanie jakie dziś zjadłam. Jest już godzina późno po południowa, a ja oprócz owsianki z owocami nie miałam nic w ustach. Nie potrafiłam nic zjeść. Nie z myślą, że piosenka jaką napisałam skierowana jest do niego.

Nie wiem, czy to kwestia braku cierpliwości czy braku odwagi, ale tekst tego utworu znaczy dla mnie wiele. Więcej niż mogłoby się wydawać. Przy komponowaniu pomagał mi Ed. Nie obyło się oczywiście bez pytań. "Powiesz mi w końcu co leży Ci na sercu?", "Rozmawiałaś o tym z Niall'em?", "Czy przez całe życie masz zamiar śpiewać piosenki, przez które będziesz przekazywać mu, że go chyba kochasz, ale jesteś zbyt nieśmiała, by to powiedzieć?"

Jeszcze wtedy nie zgadzałam się z żadnym słowem przyjaciela, ale teraz wiem, że miał rację. Jestem cholernym tchórzem. Oboje z Niall'em jesteśmy. Bo obydwoje nawet nie próbujemy. Nie próbujemy się poznać, nie próbujemy stwierdzić, czy warto. Ciągle uciekamy. Ja miotam się od związku, do związku, a on nie wiąże się z nikim. Dwójka tchórzy.

Przytulam się do ramienia Ami, ściskając mocno dłoń Caroline. Zoe gdzieś wyparowała, więc mam przy sobie tylko dwie przyjaciółki. Wiedzą, że chcę przekazać tą piosenką coś ważnego. I mocno mnie w tym wspierają.

- Kocham was, wiecie? - mówię, mając tak ściśnięte gardło jak chyba nigdy. 

- My Ciebie też. Bardzo - ciepły głos Caroline lekko mnie uspokaja, a bezpieczne ramie Americy powoduje, że stres zaczyna gdzieś się oddalać. Muszę to zrobić. Muszę zaśpiewać tą piosenkę. Może dla innych będzie to kolejna ckliwa nutka o nieszczęśliwej miłości. Ale mam nadzieję, że dla Niall'a będzie znakiem, który wskaże mu odpowiednią drogę do mojego serca. 

Wychodzę na scenę. Zażyczyłam sobie, aby ogólny klimat skupiał się na mojej osobie. Jasna poświata, skierowana na moje ciało i nic więcej. Dopiero po drugiej zwrotce na wielkich telebimach za mną pojawiać się mają jakieś obrazy natury. Koncepcja przećwiczona, omówiona, chyba będę zadowolona.

Music on

Podkład muzyczny zaczyna płynąć z głośników, a ja

wyłaniam się zza backstage dopiero przy pierwszych słowach piosenki. Serce wali mi jak szalone, a oczy próbują odnaleźć Niall'a, który dopiero za kilka chwil ma pojawić się na scenie.

Say you love me to my face / Powiedz mi prosto w twarz, że mnie kochasz
I need it more than your embrace / Potrzebuję tego bardziej niż twoich objęć
Just say you want me, that's all it takes / Po prostu powiedz, że mnie pragniesz, to wszystko trwa
Heart's getting torn from your mistakes / Serce coraz bardziej rozdziera się od twoich błędów

Choć niepewnie śpiewam pierwszą zwrotkę, czuję jak niebieskie oczy świdrują całe moje ciało. Chciałabym wiedzieć o czym myśli. Czy już wie? Przez kolejne pięć nanosekund mam ochotę uciec ze sceny. Tchórz odzywa się we mnie bardzo głośno. Nie mogę tego zrobić. Nie w momencie, kiedy przede mną najważniejsze słowa. 

'Cause I don't wanna fall in love / Bo nie chcę się zakochiwać
If you don't wanna try, / Jeśli Ty nie chcesz spróbować
But all that I've been thinking of / Ale wszystko o czym myślałam
Is maybe that you might / To, to, że może mógłbyś
Baby it looks as though we're running out of words to say / Kochanie, wygląda na to, że zaczyna nam brakować słów do powiedzenia
And love's floating away / I miłość odpływa w dal

Just say you love me, just for today / No powiedz, że mnie kochasz, tylko dzisiaj
And don't give me time 'cause that's not the same / I nie dawaj mi czasu, ponieważ to nie to samo
Want to feel burning flames when you say my name / Chcę czuć płonące płomienie, kiedy mówisz moje imię
Want to feel passion flow into my bones / Chcę poczuć przepływ pasji w kościach
Like blood through my veins / Jak krew biegnącą przez moje żyły

'Cause I don't wanna fall in love / Bo nie chcę się zakochiwać
If you don't wanna try, / Jeśli Ty nie chcesz spróbować
But all that I've been thinking of / Ale wszystko o czym myślałam
Is maybe that you might / To, to, że może mógłbyś
Baby it looks as though we're running out of words to say / Kochanie, wygląda na to, że zaczyna nam brakować słów do powiedzenia
And love's floating away / I miłość odpływa w dal

Won't you stay? / Nie zostaniesz?
Won't you stay? / Nie zostaniesz?

Stoję już na samym środku sceny, widzę jak wszystko wokół mnie zaczyna robić się jasne, jak obrazy za moimi plecami przemykają przez ekrany. Nie stresuję się już. Zabiłam mojego wewnętrznego tchórza. Śpiewam teraz tylko dla Niall'a. Rzucam mu wyzwanie. Patrzę głęboko w oczy. Chcę żeby wiedział.

Slowly slowly you unfold me, / Powoli, powolutku rozkładasz mnie
But do you know me at all? / Ale czy znasz mnie na tyle dobrze?
Someone told me love controls everything / Ktoś mi powiedział, że miłość kontroluje wszystko
But only if you know / Ale tylko jeśli wiesz

'Cause I don't wanna fall in love / Ponieważ nie chcę się zakochiwać
(No no no no no) / (Nie, nie, nie, nie)
If you don't wanna try / Jeśli nie chcesz spróbować
(Just try sometimes) / (Kiedyś po prostu spróbuj)
But all that I've been thinking of / Ale wszystko o czym myślałam
(I just think) / (tylko myślałam)
Is maybe that you might / To, to, że może mógłbyś
(You might) / (Mógłbyś)
'Cause I don't wanna fall in love / Ponieważ nie chcę się zakochiwać
If you don't wanna try / Jeśli nie chcesz spróbować
But all that I've been thinking of / Ale wszystko o czym myślałam
Is maybe that you might / To, to, że może mógłbyś
Baby it looks as though we're running out of words to say / Kochanie, wygląda na to, że zaczyna nam brakować słów do powiedzenia
And love's floating away / I miłość odpływa w dal
Won't you stay? / Nie zostaniesz?
Won't you stay? / Nie zostaniesz?

Kończę śpiewać. Ale tuż przed wygaśnięciem świateł, ujmuję w dłoń mój urodzinowy prezent od Niall'a. Osiągnęłam swój cel. Teraz  mam już stu procentową pewność, że wie. 

Między moim występem, a występem Niall'a śpiewają jeszcze dwie osoby. Razem z Americą oraz Carcią siadamy przy naszym stoliku. Wcześniej jeszcze pogadałyśmy, wspierając naszą Zoe. W końcu to jej pierwszy tak poważny solowy występ. Carter mimo iż śmieje się, udaje szczęśliwą. Dobrze wiemy z Caroline, że cała ta sytuacja z wyjściem Harry'ego nie wpłynie zbyt dobrze na koontynujację ich znajomości. Jestem zdruzgotana, że coś tak fajnego, mogło zamienić się w takie bagno. Ale tak to już bywa z tymi wszystkimi związkami, przyzywczjeniami i "odpowiednimi" drugimi osobami. Sama przekonuje się o tym na własnej skórze, prawda?

- Jestem ciekawa tego Niall'a - blondynka, spogląda na nas, chociaż jej znaczące spojrzenie na dłuższy moment zatrzymuje się na mnie. Seryjka, Carcia?

- A ja nie…

- Łżesz! I to w Święto Dziękczynienia! Niewybaczalne! - America szturcha mnie palcem w bok. Moje przyjaciółki przejrzały mnie na wskroś. Cwane foczki.

Niall pojawia się na scenie. W przeciwieństwie do mojego występu, za nim od razu pojawia się zdjęcie. Mały, może pięcio, sześcioletni Horan, ubrany w ciepłą kurtkę oraz czapkę z pomponem, pozuje na tle jakiegoś straganu, jarmarku, sądząc po świątecznych lapkach, piernikach i choinkach, jest to jakaś impreza bożonarodzeniowa. Jego jedynym podkładem muzycznym okazuje się gitara, na której gra. 

Music on

Waking up to kiss you and nobody’s there / Budzę się, żeby cię całować i nikogo tu nie ma
The smell of your perfume still stuck in the air / Zapach twoich perfum wciąż wisi w powietrzu
It’s hard / To trudne
Yesterday I thought I saw your shadow running round / Wczoraj myślałem, że widzę twój cień biegający w koło
It’s funny how things never change in this old town / To zabawne, że rzeczy nigdy nie zmieniają się w tym starym mieście
So far from the stars / Tak daleko od gwiazd

And I want to tell you everything / I chcę powiedzieć ci wszystko
The words I never got to say the first time around / Słowa, których nigdy nie udało mi się powiedzieć za pierwszym razem
And I remember everything / I pamiętam wszystko
From when we were the children playing in this fairground / Od kiedy byliśmy dziećmi bawiącymi się w tym wesołym miasteczku
Wish I was there with you now / Chciałbym być tam teraz z tobą

Wstrzymuję oddech. I pamiętam wszystko,

od kiedy byliśmy dziećmi bawiącymi się w tym wesołym miasteczku. I nie mogę uwierzyć. Jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki, cała pamięć z impetem kuli uderza o mój mózg. Ten chłopiec, ta czapka. Pamiętam, jak przykro było mi, kiedy babcia i dziadek chcieli kupić mi tą kulę z bałwankiem w środku, ale jakieś dziecko kupiło go przede mną. Widziałam, jak białe śnieżynki unoszą się w płynie, czując narastającą złość. Dopiero po sekundzie zauważam, że Niall na zdjęciu trzyma tą kulę w swoich małych, dziecięcych rączkach. Moją kulę. Którą podarował mi, zaraz po tym jak ją dostał. Pamiętam moje szczęście. Pełnię ekscytacji. Kula do dziś stoi na honorowym miejscu w moim pokoju. 

Ta kula należała do Niall'a Horan’a. Mimowolnie zasłaniam usta dłonią, czując na sobie wzrok blondyna. On już wie, że ja wiem. 

If the whole world was watching, I’d still dance with you / Gdyby cały świat patrzył, wciąż tańczyłbym z tobą
Drive highways and byways to be there with you / Przejechałbym autostrady i drogi, żeby być tam z tobą
Over and over the only truth / Ciągle ta sama prawda,
Everything comes back to you, mmm / wszystko sprowadza się do Ciebie, mmm

I saw that you moved on with someone new / Widziałem, że związałaś się z kimś nowym
In the pub that we met he’s got his arms around you / W pubie, w którym się spotkaliśmy, on cię obejmuje
It’s so hard, so hard / To jest trudne, takie trudne

Over and over the only truth / Ciągle ta sama prawda,

Everything comes back to you / wszystko sprowadza się do Ciebie,
You still make me nervous when you walk in the room / Wciąż sprawiasz, że się denerwuję, gdy wchodzisz do pokoju
Them butterflies they come alive when I’m next to you / Te motylki, one ożywają, kiedy jestem obok ciebie
Over and over the only truth / Ciągle ta sama prawda,
Everything comes back to you, mmm / wszystko sprowadza się do Ciebie, mmm

And I know that it’s wrong / I wiem, że to źle
That I can’t move on / Że nie mogę ruszyć naprzód
But there’s something about you / Ale Ty masz coś w sobie

Niespodziewanie dostałam odpowiedź. I nagle nie wiem co mam dalej robić…

Ponieważ, wszystko co teraz robię… Everything comes back to you.

ZOE

Na scenę wchodzę jako jedna z ostatnich gwiazd wieczoru. Od momentu kiedy usłyszałam o tym przedsięwzięciu, wiedziałam, że to będzie jeden z wielu, ale zarazem jeden z ulubionych moich występów. Praktycznie od momentu wstąpienia do zespołu, po prostu nie miałam szansy zaśpiewać solo. A teraz kiedy stoję przed publicznością składającą się z kilkuset osób, moje ręce zaczynają się pocić. Ale nie jest to stres. Jest to ekscytacja. Że ja, Zoe Woods, mogę zaśpiewać coś sama. Coś co wyszło z mojego pióra. Z mojej głowy. Z mojego serca. Czyż to nie cudowne? 

Ubrana w skromne beżowe spodnie, czarny sweterek z golfem i adidasy staję przed publicznością. Lekko zawstydzona wodzę wzrokiem po nieznajomych twarzach, biorąc głęboki, podnoszący na duchu oddech.

- Ta piosenka jest dla tych, którzy muszą zrozumieć, że bycie sobą, jest bycie perfekcyjnym sobą. Kochajcie siebie i bądźcie z tego dumni!

Po moich słowach słyszę pierwsze takty muzyki, a z jej nadejściem wyłączam się, zamykając się w moim świecie.

Music on

I stare at my reflection in the mirror / Wpatruję się w swoje odbicie w lustrze...
Why am I doing this to myself? / Dlaczego to sobie robię?
Losing my mind on a tiny error / Tracę rozsądek przy najmniejszej usterce
I nearly left the real me on the shelf / Praktycznie odłożyłam prawdziwą siebie na półkę
"no, no, no, no..." / 'nie nie nie nie...'

Don't lose who you are in the blur of the stars, / Nie trać siebie w rozmazanych gwiazdach
Seeing is deceiving, dreaming is believing, / Widzenie jest oszustwem, marzenie jest wiarą
It's okay not to be okay / W porządku jest nie być w porządku
Sometimes it's hard, to follow your heart. / Czasem ciężko podążać za swoim sercem
But tears don't mean you're losing, everybody's bruising, / Lecz łzy nie znaczą ,że przegrywasz, każdy ma jakieś blizny
Just be true to who you are / Po prostu bądź szczery w tym, kim jesteś!
Who You Are (x11) / Kim jesteś

Czuję, jak jedna samotna łza kula się po moim policzku. Jest to łza szczęścia. Może właśnie jakaś młoda dziewczyna spoglądająca w lustro słucha mojej piosenki, czując, że odnajduje siebie? Bo ja odnalazłam siebie. Czuję, że miejsce w którym teraz jestem, jest miejscem które na mnie czekało. Całe życie. 

Brushing my hair, do I look perfect? / Szczotkuję moje włosy czy wyglądam idealnie?
I forgot what to do to fit the mould, yeah! / Zapomniałam co robić by podporządkować się trendom , yeah!
The more I try the less is working, hey, yeah / Im bardziej się staram, tym mniej mi wychodzi, hey!
'Cause everything inside me screams : "no, no, no, no..." / Bo wszystko we mnie krzyczy 'nie nie nie nie'

Don't lose who you are in the blur of the stars, / Nie trać siebie w rozmazanych gwiazdach
Seeing is deceiving, dreaming is believing, / Widzenie jest oszustwem, marzenie jest wiarą
It's okay not to be okay / W porządku jest nie być w porządku
Sometimes it's hard, to follow your heart. / Czasem ciężko podążać za swoim sercem
But tears don't mean you're losing, everybody's bruising, / Lecz łzy nie znaczą ,że przegrywasz, każdy ma jakieś blizny
Just be true to who you are / Po prostu bądź szczery w tym, kim jesteś!
Who You Are (x11) / Kim jesteś

Yes, No /  Tak, nie
Egos, fake shows / Potem Ego, pokaz fałszu
Like "woo", just go, and leave me alone! / Coś jak 'wow', Wiesz co ? Po prostu odejdź i zostaw mnie samą!
Real talk, real life, good love, good night, / Prawdziwa rozmowa, prawdziwe życie, dobra miłość, dobranoc
With a smile ... / z uśmiechem
That's my home, / To mój dom!
That's my home, / To mój dom! 'tak tak tak tak'

Scena to mój dom. Nasza posiadłość to mój dom. The Fame to mój dom. Serce Oliver’a to mój dom. 

Ja, Zoe Woods, w końcu po kilku latach tułaczki mam swój prawdziwy dom. I jestem z tego dumna. 

***